آدمی وقتی شعار "امید، آرامش و رونق اقتصادی" رو در نظرش مجسم می‌کنه، تن و بدنش شروع به لرزیدن می‌کنه!
اما این تن و بدن رو اون‌چیزی به لرزیدن می‌اندازه که می‌بینیم دوستان اصلاح‌طلب تو لیست 30نفره‌شون حتی یک اقتصاددان هم نیاوردن!
حالا این‌که یادشون رفته یا نداشتن یا کلا با ملت شوخی کردن به کنار، اما خداییش قراره رونق اقتصادی رو مثلا علی‌مطهری به بار بیاره یا کواکبیان یا چی؟
عارف باز دیروز در همین راستا(لرزاندن تن و بدن ملت) گفته: مجلسی می‌خواهیم که دغدغه‌اش معیشت مردم باشد.
یعنی شما یه درصد فرض کن این لیست رای بیاره بعد یه ماه عارف میره به کواکبیان می‌گه: مصطفی ملت صداشون دراومده، دِ پاشو یه کاری بکن آخه مرد! کواکبیان هم با اون لحن قشنگش می‌گه(داد می‌زنه): داداش من دغدغه‌ام بیشتر اینه که جلسات مجلس به موقع آغاز بشه به‌موقع هم تموم بشه! برو سراغ علی.
بعد عارف میره سراغ علی‌مطهری می‌گه: علی! مطهری می‌گه: ها؟ عارف می‌گه: علی جونم! مطهری می‌گه: ببین الان اعصاب ندارم می‌خوای درمورد اقتصاد حرف بزنی برو بعدا بیا! عارف هم می‌بینه الانه که دو سه تا کف‌گرگی و پف... نثارش بشه کلا پشیمون می‌شه میره می‌شینه رو پله‌های ورودی مجلس یه نخ(دندون) می‌کشه به دندوناش.
اما کنه قضیه اون "امید" اول شعاره! تا این‌جای کار خیلی از کارشناسان معتقدند که همین "امید" می‌تونه باعث ریزش بخش قابل توجهی از آرا اصلاح‌طلبان بشه، نه این‌که شعار روحانی هم امید بود، آره خلاصه این‌جوری... .
خلاصه این‌که آدمی با دیدن این شعار "امید، آرامش و رونق اقتصادی" یاد اون نوشته روی نوشابه شیشه‌ای‌ها می‌افته که "لطفا پس از مصرف با آب سرد بشویید!" یعنی دیگه گمون نکنم کلا خود تولیدکنندگان نوشابه شیشه‌ای هم یه درصد به این چیزی که نوشتن اعتقاد داشته باشند.
احمد